Municipality Thermaikos

Γενικές πληροφορίες

Ιστορία

ΤΕΩΣ ΔΗΜΟΣ ΘΕΡΜΑΪΚΟΥ

Η Ιστορία της περιοχής μας ξεκινάει το 1923, οπότε και εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι κάτοικοι που ήρθαν μετά από τη Μικρασιατική Καταστροφή ως πρόσφυγες από τη Περιοχή της Μικράς Ασίας και της Θράκης, που σήμερα ανήκουν στη Τουρκία. 37.387 πρόσφυγες δημιούργησαν 75 προσφυγικούς συνοικισμούς στην περιοχή της Θεσσαλονίκης.

Από αυτούς, 1.754 από τα παράλια της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης καταφεύγουν στα νοτιοανατολικά παράλια του Θερμαϊκού Κόλπου και δημιουργούν τρείς συνοικισμούς: την Αγία Τριάδα, τους Νέους Επιβάτες και την Περαία.

Ο τέως Δήμος Θερμαϊκού προέκυψε το έτος 1999, με την εφαρμογή του Προγράμματος Τοπικής Αυτοδιοίκησης «Ι. Καποδίστριας» και την συνένωση των πρώην κοινοτήτων Περαίας, Ν. Επιβατών και Αγίας Τριάδας, που σήμερα αποτελούν τα δημοτικά του διαμερίσματα.

Η περιοχή είναι παραθαλάσσια και τοποθετείται στην ανατολική πλευρά του Νομού Θεσσαλονίκης, στον κεντρικό κόλπο του Θερμαϊκού. Βρίσκεται σε απόσταση 20χλμ. από το κέντρο της Θεσσαλονίκης και έχει έκταση 21.000στρ., από τα οποία τα 5.000 έχουν σχέδιο πόλεως, ενώ ο αιγιαλός έχει μήκος 7,4χλμ.και αποτελεί το σπoυδαιότερο σημείο φυσικού κάλλους της περιοχής.

Οι Δημοτικές Κοινότητες καταλαμβάνουν τη μεγαλύτερη έκταση της παραλιακής ζώνης. Στο ύψος της Περαίας, όπου κυριαρχεί η αστική πολυκατοικία, η δόμηση είναι πυκνή. Στο ύψος των Ν. Επιβατών και της Αγ. Τριάδας η δόμηση είναι λιγότερο πυκνή και έχει περισσότερο τα χαρακτηριστικά της περιαστικής κατοικίας, πρώτης ή δεύτερης.

ΤΕΩΣ ΔΗΜΟΣ ΝΕΑΣ ΜΗΧΑΝΙΩΝΑΣ

Η παλιά Μηχανιώνα είναι στα παράλια της ανατολικής πλευράς της χερσονήσου της Κυζίκου και υπάγεται στο νομό Πανόρμου. Σήμερα οι Τούρκοι την ονομάζουν Τσακιλκίοϊ. Οι Μηχανιώτες αναχώρησαν οριστικά από την Πατρίδα, με ατμόπλοιο, στις 29 Αυγούστου 1922 μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, με την ανταλλαγή πληθυσμού που ακολούθησε. Έμειναν ένα μήνα στους Επιβάτες της Θράκης και από εκεί με ατμόπλοιο πάλι μεταφέρθηκαν στα Λουτρά Αιδηψού, όπου παρέμειναν μέχρι τέλους του Απριλίου του 1923. Εκεί αποφάσισαν να εγκατασταθούν στην περιοχή του Μεγάλου Καράμπουρνου, που κάποιοι γνώριζαν και θεωρούσαν κατάλληλη για ψαράδες και γεωργούς.
Στις 30 Απριλίου του 1923 αναχώρησαν με ατμόπλοιο πάλι οι περισσότεροι μαζί με 42 οικογένειες από το Αυδήμι και εγκαταστάθηκαν 1 Μαΐου στη θέση «Τουρμπαλί», που την ονόμασαν Νέα Μηχανιώνα, για να θυμούνται τη Χαμένη Πατρίδα. Στις 14 Μαΐου τοποθετήθηκε ο θεμέλιος λίθος κι άρχισαν να χτίζονται σπίτια. Με τη βοήθεια του εποικισμού χτίστηκαν, μέχρι το 1924, 710 σπίτια. Οι ψαράδες τοποθετήθηκαν κοντά στη θάλασσα και οι αγρότες πιο πάνω.
Με παρόμοιο τρόπο ήρθαν και οι πρόσφυγες από άλλα μέρη. Από την Αγία Παρασκευή του Τσεσμέ, αφού πέρασαν πρώτα από τη Χίο και έμειναν 2-3 χρόνια στη Μυτιλήνη. Άλλοι έμειναν κάποιο διάστημα στην Επανομή.
Στη Νέα Μηχανιώνα εγκαταστάθηκαν και πρόσφυγες από άλλες περιοχές όπως το Καστέλι, την Κερασιά και το Αμπαρλί. Αρχικά, ο οικισμός υπαγόταν στην Κοινότητα Επανομής. Η Νέα Μηχανιώνα αποτέλεσε ξεχωριστή κοινότητα τον Ιούνιο του 1926. Ιδιαίτερα αξιόλογη είναι και η πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής, διότι η Νέα Μηχανιώνα κτίσθηκε στην περιοχή της αρχαίας Αίνειας. Το κύριο αρχαιολογικό εύρημα, που παραπέμπει σε αυτόν τον αρχαίο οικισμό, είναι μια τραπεζόσχημη τούμπα που είναι γνωστή ως τούμπα Τάμπια ή Κουμ-Καλέ.
Επίσης, έχει εντοπισθεί πλήθος αρχαιολογικών μνημείων όπως ο αρχαίος οικισμός και το νεκροταφείο στην Τοπική Κοινότητα του Αγγελοχωρίου, ταφικός τύμβος διαμέτρου 70 μέτρων και ύψους 7 μέτρων όπως ένας κιβωτιόσχημος τάφος και ένας κεραμοσκεπής και οι δύο Ρωμαϊκών χρόνων, στην Τοπική Κοινότα Νέας Κερασιάς. Στη Δημοτική Κοινότητα Νέας Μηχανιώνας και συγκεκριμένα στην περιοχή Ανθούπολης, έχει βρεθεί νεκροταφείο των Ρωμαϊκών χρόνων. Συγκεκριμένα, στην περιοχή Δροσιά έχει βρεθεί νεκροταφείο το οποίο χρονολογείται από την ύστερη αρχαιότητα και τους παλαιοχριστιανικούς χρόνους.
Όσον αφορά στα άλλα μνημεία της περιοχής των ορίων του τέως Δήμου Νέας Μηχανιώνας πρέπει να αναφερθούν τα Οχυρά του Αγγελοχωρίου από την εποχή της Τουρκοκρατίας και η εκκλησία στον οικισμό της Κερασιάς από τον 19ο αιώνα.
Το πρώτο αφορά το φρούριο του μεγάλου Καραμπουρνού και παραπέμπει σε οχυρωματικές κατασκευές της τελευταίας περιόδου της Τουρκοκρατίας. Υπολογίζεται ότι ολοκληρώθηκε λίγο πριν από το 1900. Η εκκλησία της Κερασιάς είναι μία ξυλοσκεπής βασιλική μεταβυζαντινού τύπου και χρονολογείται από το 1818 ενώ προστατεύεται από το Υπουργείο Πολιτισμού. Για την αξιοποίηση των προαναφερθέντων αρχαιοτήτων ο νέος Δήμος προτίθεται να αναλάβει συγκεκριμένες δράσεις με στόχο την αποκάλυψη, συντήρηση και προστασία τους.

ΤΕΩΣ ΔΗΜΟΣ ΕΠΑΝΟΜΗΣ

Ο τέως Δήμος Επανομή;ς βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της Θεσσαλονίκης σε απόσταση 30km από το κέντρο της πόλης. Έχει έκταση 91541 στρέμματα. Η έκταση των ακτών της φτάνει τα 40km ενώ το ακρωτήρι της αποτελεί το γεωγραφικό όριο του Θερμαϊκού κόλπου. Από το 1997 στο Δήμο Επανομής υπάρχει η Δημοτική Κοινότητα Επανομής και η Τοπική Κοινότητα Μεσημερίου.
Η πληθυσμιακή αύξηση , ειδικά τα τελευταία χρόνια, γίνεται με γεωμετρική πρόοδο, καθώς πολλοί είναι εκείνοι που μετακομίζουν από την Θεσσαλονίκη και άλλες περιοχές στην Επανομή. Ανάλογη είναι φυσικά και η οικιστική ανάπτυξη. Διαρκώς κατασκευάζονται δεκάδες πολυτελή διαμερίσματα και κατοικίες. Από τους μόνιμους κατοίκους το 60% ασχολούνται με τη γεωργία, παράγοντας βαμβάκι, σιτάρι και κηπευτικά, ενώ τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που ασχολούνται με τον τουρισμό.

Ιδιαίτερο οικιστικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η Τοπική Κοινότητα Μεσημερίου. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια, πολλοί επιλέγουν να μείνουν μόνιμα στην περιοχή, όπου χτίζονται συνεχώς νέες πολυτελείς κατοικίες, με αποτέλεσμα το άλλοτε μικρό, προσφυγικό χωριό, να αποτελεί σήμερα μία από τις πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες περιοχές.

Ο κύριος όγκος των μονίμων κατοίκων ασχολείται με την γεωργία, με έμφαση στην καλλιέργεια αμπελιών, γλυκάνισου, βαμβακιού και σιταριού, ενώ πολλοί δραστηριοποιούνται επαγγελματικά σε δικές τους επιχειρήσεις