Λουξ Μαρλαφεκας

Γενικές πληροφορίες

Όλα ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Όταν στη συμβολή των οδών Παντοκράτορος και Ηλείας, πίσω από τον ομώνυμο ιστορικό ναό που υπάρχει ακόμα σήμερα στο κέντρο της παλιάς πόλης της Πάτρας, ο Παναγιώτης Μαρλαφέκας ιδρύει τη «λουξ», μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση που αρχικά παράγει πορτοκαλάδα, λεμονάδα και γκαζόζα.
Οι διαδικασίες παραγωγής ήταν φυσικά αρχέγονες: «Με το χέρι γινόταν η εμφιάλωση, με το χέρι ταπώνανε». Και με αντίστοιχες, για την εποχή, μεθόδους γινόταν και η διανομή, «με το κάρο».
Στην Αχαϊκή πρωτεύουσα λειτουργούσαν τότε άλλες 11 αναλόγου μεγέθους ανταγωνιστικές επιχειρήσεις. Ο μοναδικός τρόπος για να ξεχωρίσει κάποιος ήταν να επιλέξει τα καλύτερα υλικά και με το δικό του μεράκι να δημιουργήσει μοναδικές συνταγές, με την ελπίδα να τα προτιμήσει ο Πατρινός καταναλωτής. Ο συνδυασμός ανώτερης ποιότητας και ξεχωριστής γεύσης λειτούργησε στην πράξη. Σύντομα, οι πορτοκαλάδες, οι λεμονάδες και οι γκαζόζες «λουξ» έγιναν τα αγαπημένα αναψυκτικά των Πατρινών.
Τα χρόνια κύλησαν και η πορεία της λουξ ήταν σταθερά ανοδική.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η "λουξ" είχε φτάσει να απασχολεί 10 εργαζομένους, ενώ η παραγωγή άγγιζε τα 100 κιβώτια την ημέρα! Ωστόσο, η μικρή μονάδα της οδού Παντοκράτορος δεν μπορούσε πλέον να καλύψει τις ανάγκες που είχαν δημιουργηθεί στην αγορά. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την άφιξη των πολυεθνικών στην Ελλάδα από το 1967, καθιστούσαν επιτακτική την ανάγκη για μετεγκατάσταση της επιχείρησης σε άλλο χώρο. Στόχος ήταν η νέα μονάδα να έχει μεγαλύτερη παραγωγική ικανότητα, αλλά και προηγμένες τεχνολογίες, ως απάντηση στον εντεινόμενο πλέον ανταγωνισμό.

Τότε ήταν, το 1972, που ο Παναγιώτης Μαρλαφέκας, αποφάσισε να μεταφέρει το εργοστάσιο σε ιδιόκτητες, μεγαλύτερες και πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις.

«λουξ». Μια μικρή ιστορία για ένα ιστορικό όνομα

Όταν έστηνε τη μικρή του οικοτεχνία, ο Παναγιώτης Μαρλαφέκας, ελλείψει άλλων μέσων, είχε προσεγγίσει έναν ταλαντούχο ντόπιο συνθέτη τραγουδιών να του δώσει μια λίστα με πιθανά ονόματα για τη νέα επιχείρηση. Μεταξύ των δέκα που προτάθηκαν, ήταν και το "λουξ".
Είναι η εποχή που στη μεταπολεμική Ελλάδα η λέξη «λουξ» έχει αρχίσει να γίνεται συνώνυμο της πολυτέλειας, της ξεχωριστής φροντίδας και της ανώτερης ποιότητας. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που θα επιλεγεί και για τα αναψυκτικά της νεοσύστατης βιοτεχνίας.

1972,Κεφαλόβρυσο.

Η λουξ βρίσκει τη «φυσική» της έδρα.
Το Κεφαλόβρυσο είναι ένας μικρός Παράδεισος, μια περιοχή με καταπράσινη φύση, γεμάτη από υπεραιωνόβια πλατάνια, που θυμίζει γη της επαγγελίας. Για τα δεδομένα όμως εκείνης της εποχής, ήταν πολύ μακριά από την Πάτρα κι από τα καθημερινά σημεία διανομής, «στη μέση του πουθενά» και, κυρίως, χωρίς βασικές υποδομές! Χωρίς τηλέφωνο, χωρίς καν ρεύμα!
Κρύβει όμως στο υπέδαφος έναν πραγματικό θησαυρό, το άριστης ποιότητας νερό Κεφαλόβρυσου! (ένα νερό ελαφρύ, ολιγομεταλλικό και σπάνιας φυσικής αξίας.) Αυτό είναι και το βασικό κριτήριο του Παναγιώτη Μαρλαφέκα για την επιλογή της μετεγκατάστασης: «ποιότητα με οποιοδήποτε κόστος». Παρά τις διαφαινόμενες δυσκολίες, ο ιδρυτής της λουξ επιλέγει να αξιοποιήσει μια μοναδική ευκαιρία για ολική ποιοτική βελτίωση των αναψυκτικών λουξ. Η μετέπειτα πορεία της επιχείρησης απέδειξε ότι η επιλογή του ήταν ορθή.
Από τότε, τα προϊόντα λουξ ξεχωρίζουν από κάθε άλλο αναψυκτικό στην Ελλάδα και στον κόσμο. Είναι τα μόνα που παρασκευάζονται με νερό Κεφαλόβρυσου. Κάτι που, με υπερηφάνεια, αναγράφεται σε κάθε συσκευασία λουξ.