DIO HORIA

Γενικές πληροφορίες

Τα Δύο Χωριά είναι μια πλατφόρμα σύγχρονης τέχνης και πολιτισμού. Μέσα από ένα ζωντανό πρόγραμμα από εκθέσεις, residencies, εκδηλώσεις, εκδόσεις και pop-up βιβλιοπωλεία, τα Δύο Χωριά διεγείρουν τη συζήτηση, τον πειραματισμό, τη δημιουργικότητα και τον διάλογο με το κοινό. Δημιουργήθηκαν το 2015 από τη Μαρίνα Βρανοπούλου, με σκοπό να στηρίξουν τους καλλιτέχνες στην παραγωγή και την έκθεση των έργων τους. Επιπλέον, τα Δύο Χωριά ενθαρρύνουν το διάλογο μεταξύ της εγχώριας και της παγκόσμιας σκηνής τέχνης, προωθώντας την ελληνική και διεθνή τέχνη σε ένα ευρύτερο κοινό.
Τα Δύο Χωριά προσπαθούν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του πολιτιστικού πειραματισμού στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, παρουσιάζοντας σημαντικές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις καταξιωμένων καλλιτεχνών, ενώ παράλληλα μια νεότερη γενιά καλλιτεχνών θα συμμετέχει στις εκθέσεις και τα residencies. Τα Δύο Χωριά συνεργάζονται επίσης με το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ και το βιβλιοπωλείο OMMU, με σκοπό να φιλοξενούν εκδόσεις τέχνης στον κήπο των Δύο Χωριών.
Το όνομα Δύο Χωριά είναι εμπνευσμένο από τον τίτλο ενός βιβλίου του διάσημου Έλληνα αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη, «Δύο Χωριά στη Μύκονο», όπου η λέξη χωριά σημαίνει ταυτόχρονα οικισμός, αλλά και μέρος/ χώρος. Εκτός από τον αρχικό τους χώρο στη Μύκονο, οι δράσεις των Δύο Χωριών εκτείνονται νομαδικά και σε άλλους τόπους, στοχεύοντας, από τη μια, στη μελέτη των διαφορετικών κοινωνικών όψεων που παρουσιάζει ο καθένας, και αποτελώντας την κινητήριο δύναμη για την καλλιτεχνική δημιουργία, από την άλλη. Πρόκειται για τόπους όπως η Μύκονος. Τόπους δημοφιλείς στο μη-μυημένο στην τέχνη κοινό που παρουσιάζουν ταυτόχρονα ιδιαίτερο κοινωνιολογικό ενδιαφέρον.

Τοποθεσία

Η ίδια η Μύκονος ενέχει έντονες αντιπαραθέσεις, αυτές είναι άλλωστε που της προσδίδουν τον πολυδίαςτατο χαρακτήρα της. Από τη μια μεριά, η εντυπωσιακή της μορφολογία, με τους ογκώδεις σχηματισμούς βράχων και τις εξαιρετικές αμμώδεις παραλίες κι ένα μικροκλίμα που ευνοεί την υψηλότατη συγκέντρωση της ακτινοβολίας του ήλιου. Για τη Μύκονο άλλωςτε είπε ο LeCorbusier το περίφημο: «αν δεν έχεις δει τα σπίτια της Μυκόνου, δεν μπορείς να προσποιείσαι ότι είσαι αρχιτέκτονας» και «ό, τι είχε να πει η Αρχιτεκτονική, το είπε εδώ». Από την άλλη μεριά, το άλλο πρόσωπο της Μυκόνου, εκείνο που κυριαρχεί τις τελευταίες τρεις δεκαετίες: η άσωτη, άπληστη και μεγαλομανής, η Μύκονος της χλιδής. Φιλαργυρία, νεοπλουτισμός, ομορφιά: «σύζευξη των αντιθέτων», μια φράση του Ηράκλειτου, που μας θύμισε ο Ζακ Λακαριέρ, στο βιβλίο του, Το Ελληνικό Καλοκαίρι.

Η επιλογή της Μυκόνου προκύπτει από το πολλαπλό ενδιαφέρον που παρουσιάζει και από τις αντιφάσεις με τις οποίες είναι συνδεδεμένη. Ξεκινώντας από την ιστορία της και εξετάζοντας διάφορους παράγοντες, όπως η εξέλιξη της οικονομίας της στο πέρασμα των αιώνων, οι εκθέσεις εστιάζουν σε θέματα όπως: η τουριστική της ταυτότητα, η μποέμ και εναλλακτική Μύκονος των δεκαετιών ‘40-70, η κοσμοπολίτικη, καταναλωτική Μύκονος του ’80-’00. Στο επίκεντρο των Δύο Χωριών είναι πάντα οι άνθρωποι της Μυκόνου, οι μεγάλες προσωπικότητες που πέρασαν από το νησί και το έργο που άφησαν, καθώς και οι σημερινοί κάτοικοι και ο τρόπος ζωής τους.

Residency

Με δεδομένο τον καταλυτικό ρόλο που παίζουν στην ενίσχυση της καλλιτεχνικής παραγωγής, τα προγράμματα φιλοξενίας ευνοούν την πολιτισμική πολυμορφία και ανταλλαγή. Ειδικότερα μάλιστα, σε μια περίοδο έντονων πολιτικών και οικονομικών προκλήσεων, διευκολύνουν ουσιαστικά την κινητικότητα των καλλιτεχνών. Παρέχοντας τους χρόνο, χώρο και εφόδια, αλλά και την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά ένα συγκεκριμένο τόπο, δημιουργούν ευέλικτες κι εφήμερες συναντήσεις, χτίζουν γέφυρες μεταξύ Ελλάδας και άλλων πολιτισμών, εκμηδενίζουν αποστάσεις και προωθούν τις έννοιες της αμοιβαίας κατανόησης και συνύπαρξης. Σκοπός είναι ο κάθε καλλιτέχνης, μέσα από την εμπειρία του στο νηςί, να δημιουργήσει ένα εικαστικό έργο που θα προσφέρει νέες προοπτικές και θα συνθέτει μέρος του καλειδοσκοπικού τοπίου της Μυκόνου, γεφυρώνοντας την ίδια στιγμή τις τοπικές ιδιαιτερότητες με τον παγκόσμιο χάρτη της σύγχρονης τέχνης.

-------------------

Dio Horia is a new art platform for contemporary art and culture. Through a vibrant programme of exhibitions, residencies, events, publications and pop-up bookshops, Dio Horia stimulates debate, experimentation, creativity and knowledge exchange with the audience. Founded in 2015 by Marina Vranopoulou, Dio Horia supports artists in the development and exhibition of their work. In addition, DioHoria encourages a dialogue between the local and global art scene, promoting Greek and international art to a wider audience.
Dio Horia strives to be at the forefront of cultural experimentation both in Greece and the world beyond, by presenting important solo and group shows by established artists. At the same time, a generation of young artists will take part in exhibitions and residencies. Dio Horia is also collaborating with the DESTE Foundation of Contemporary Art and Ommu Bookstore to bring off-site exhibition bookstores to Dio Horia’s garden.
The name Dio Horia is inspired by a book by the famous Greek architect Aris Konstantinidis entitled Dio Horia from Mykonos, where the phrase ‘diohoria’ means both ‘two spaces’ and ‘two villages’. Besides its main location in Mykonos, Dio Horia’s activities move nomadically from one place to another, in order to study each location’s different social aspects, and therefore become the driving force behind the artistic practice. These places are as popular as Mykonos to the non-initiated art public, and present, again like Mykonos, an interesting and dynamic social situation.

Location

Mykonos itself provokes debate. On the one hand, it has an impressive morphology, with massive, rocky formations, sandy beaches and a microclimate that boasts a high concentration of sunshine hours. Le Corbusier said: “if you haven’t seen the houses in Mykonos, you can’t pretend to be an architect”, and also, “whatever architecture had to say, it is said here”. On the other hand, it’s the other face of Mykonos that has dominated for almost three decades: the libertine, greedy, megalomaniac, opulent Mykonos. Avarice, wealth, beauty: a ‘unity of the opposites’, a Heraclitus’ quote that Jacques Lacarrière recalled in his essay “L'été grec”.

Mykonos has been chosen as Dio Horia's headquarters for the contradictions that presents. Starting with its history and investigating facts such as its economic evolution through the ages, the exhibitions focus on: Mykonos tourism identity, the bohemian, alternative Mykonos of the ’40s - ‘70s, the cosmopolitan Mykonos of the ‘80s - ‘00s, and so on. Central to the ethos of Dio Horia are the people of Mykonos, the important personalities that have visited the island and the work they left behind, as well as today’s inhabitants and their daily life.

Residency

Taking into account the catalyzing role in fostering artistic production, the residency program encourages cultural diversity and creative learning exchange. In times of political and economic tension, residencies facilitate the artists’ ability to move across the world. By providing them with time, space and supplies, as well as the opportunity to live in Mykonos for a while, the residency program at Dio Horia creates short-term & flexible encounters, builds bridges between Greece and other countries and cultures, annihilates distances and propels the idea of mutual understanding and coexistence.
During their stay at Dio Horia, each artist is invited to create an artwork out of his/her experience there. These artworks offer new perspectives and add to the kaleidoscopic cultural landscape of Mykonos, while at the same time building bridges between the local specificities and the global map of contemporary art.